Op 12 mei 2008 stond er iets speciaal te gebeuren. Ik voelde het gewoon aan mijn water. Die gekke mensen die meermaals per week bij mijn broertjes en zusjes op bezoek kwamen waren er die dag weeral! (Stalkers zijn het, weet je?) Maar dit keer voelde het gans anders, ik dacht dat ik weer mee op wandeling mocht met hen. Dit keer alleen zonder broertjes of zusjes. In een gek groot ding werd ik meegenomen, om na lange tijd ergens aan te komen waar ik nog nooit ben geweest. Daar was ik dan, helemaal allen op een nieuwe plek zonder nestgenootjes. :( Beetje bang, ging ik op verkenning. En na een tijdje besefte ik dat ik waarschijnlijk mijn mama of nestgenootjes nooit meer zou zien.... Ik werd verzorgd door mijn nieuwe baasjes (zo noemde ze zich toch) Eten, drinken spelen, snoepen. A volonté! Super gewoon. Maar al gauw werd er van mij verwacht dat ik eerst iets voor mijn vrouwke moest doen voor ik dat lekkere snoepje kreeg. (*zucht* gedaan met de service!) Maar eigenlijk vond ik dat wel leuk. Van alles uit proberen om toch maar dat snoepje te krijgen. En het werkte nog ook he. (wat ben ik toch slim) Waarom mijn vouwke als roedelleider werd gekozen snapte ik niet goed. Ze is de zwakste van de hele roedel en toch mag ze leider zijn? Daar ging ik dus niet mee akkoord en heb dat even heel duidelijk gemaakt. Ik ben namelijk een betere leider en zou hier iedereen veilig houden. Jammer genoeg gaf mijn vrouwke haar positie niet af. Na een tijdje moest ik toegeven. Zij beschermt ons zo goed al ze kan en zorgt altijd voor eten, kluiven en drinken en mijn dagelijkse *ge weet wel (tis bruin en stinkt)* Werd ook altijd netjes weggehaald. Dus wees eerlijk. Ik zou zot zijn zelf al dat werk te willen doen. Met vallen en opstaan hebben wij elkaar leren begrijpen en respecteren en eerlijk? Ik vind het zalig. Ik mag aan Doggy Dance doen (zoveel leuker dan gehoorzaamheid!) en ook in flyball mag ik mijn energie kwijt. Al ben ik in beide nog beginner, ik ga met sprongen vooruit (vooral op de flyball :p) Mijn vrouwke zegt dat als ik alles wat gewend ben dat ik nog Agillity mag gaan bijdoen. Zelf kan ze niet goed lopen maar ze wil dat wel doen om mij een plezier te doen omdat ik er zoooooooo verzot op ben. Maar ze wil me niet forceren zegt ze en wil me rustig al die nieuwe dingen aanleren. Wat ik niet erg vind hoor want ander geraak ik toch maar in de war.   Oei!! Kijk naar de tijd zeg!! Sorry hoor maar ik moet dringend gaan oefenen. Zodat ik bij de volgende training met mijn vrouwke kan stoefen dat ik het al kan en ze me sneller Agillity gaat laten doen. En omdat ze dan zo fier is op me krijg ik weer lekkere massage en knuffelbeurt. *oeh!!! daar hou ik toch zo van!!!* Euch.... dat laatste mag je van je geheugen wissen. Een stoere reu (wat ik ben) geeft zoiets nooit toe!   Xao   Copyright © 2010 - Alle rechten voorbehouden